Polsko! Ojczyzno moja, dla Ciebie żyjemy.
W wieki Twej historii i przyszłość patrzymy.
Tyś Królową naszą, matką z ojca, dziada,
w hołdzie Twej wielkości, serce rymy składa.
Niech miłość narodu będzie wiatrem Twoim,
My na straży żagli wiernie zawsze stoim.
Bądź jak nigdy wielka, wszędzie szanowana,
niechaj syn Twój silny, córka podziwiana.
Wejrzyj w serca swoje, wspaniały narodzie,
bądź dla niej husarzem, w ręku trzymaj wodze.
Niech na orlich skrzydłach wzleci Twa potęga,
poszybuje w bezkres, tam gdzie wzrok nie sięga.
Wyżej niźli Tatry, swoje szczyty ostrzą,
fruń nad Małopolską - nad ich wierną siostrą.
Tam gdzie Śląska sztolnie wieki już działają,
tam gdzie Odry wody łąki zalewają.
Hen ku Wielkopolsce, ku gnieźnieńskiej stronie,
wnet Bałtyku brzegi omieć swym spokojem.
Zbierz bursztynu garście, między piaskiem - złotem,
Nad Pomorzem przeleć ku Kujawom potem.
Warmia i Mazury w Twojej lśnią koronie,
gdzie jezior tysiące pluszcze już w pokłonie.
Mazowieckie łąki już Ciebie czekają,
pola, lasy, rzeki Ciebie uwielbiają.
Polsko – ziemio nasza, gdzie Wisły srebrna nić,
od wieków plemion masie, z plonów daje żyć.
Podlasie już kwieciem wszystko dekoruje,
Twą drogę ku Kresom, Bieszczadom toruje.
Gdzie jest przyszłość Twoja Polsko ukochana?
W szatę z miłości ludu odziana...
Obudzić wnet trzeba tych śpiących rycerzy!
niech każdy kto żyw w Ciebie dziś uwierzy!
Skazana na sukces jesteś dziś w tym świecie!
Lecz, po co ja to mówię?
Przecież Wy
to wiecie.
Dla pokrzepienia serc:)
