Ot, choćbym była daleko
wiem, że Ty na mnie czekasz
i nie potrafię zapomnieć,
i nie potrafię nie wspomnieć,
o Tobie.
Nie nauczono mnie czekać.
Każda sekunda bez Ciebie
jest mą wiecznością piekielną,
przepaścią bezdenną,
która pochłania.
Nie nauczono mnie uczuć,
by wszystko odczuwać bez słowa,
rozumieć, móc zacząć od nowa,
nie umiem bez Ciebie.
Nie nauczyłam się wiele,
ciągle odkrywam słów cienie
i w nich się chowam.
Jednak cień daje też ogień,
stapiając swym blaskiem najbliższych.
Jesteś mym ogniem wieczystym,
pozwól mi konać w swym cieniu.
