Gdy Ciebie nie ma wśród nas.<br />
Wybitny Polaku<br />
Teraz zapewne <br />
Urząd swój sprawujesz <br />
W nowym gmachu,<br />
Lecz bez murów, drzwi, <br />
Czy dachu.<br />
Bo ów gmach jest <br />
Usytuowany wyżej niż<br />
Najwyższy szczyt górski.<br />
Ziemski.<br />
<br />
I choć minęły te smutne chwile<br />
Z odejściem Papieża związane,<br />
Jego duch wciąż jest żyw.<br />
I prędko nie zaginie.<br />
Pozostanie na długo <br />
Między tymi, którzy<br />
Znali i podziwiali<br />
Tego wspaniałego człowieka.<br />
Czyny i dobroć Papieża <br />
Nie pozostaną bez echa.<br />
<br />
Janie Pawle II!<br />
Choć tron Piotrowy <br />
Na niebiański zmieniłeś,<br />
To za życia swego <br />
Bardzo się ludzkości przysłużyłeś.<br />
Nie stroniłeś od wysiłków wszelakich<br />
By oblicze świata odmienić.<br />
Zaglądałeś do najdalszych Ziemi zakątków.<br />
Zawsze dbałeś o to, by wszystko <br />
Było w porządku.<br />
By każdy okrycie, dach nad głową <br />
I jedzenie miał zapewnione.<br />
Odpędzałeś od ludzi cierpienie.<br />
Orędowałeś o pokój i spokój.<br />
<br />
Poprzez słowa swoje <br />
Zaglądałeś w zakamarki <br />
Serc i dusz ludzkich,<br />
Bo w nim to <br />
Dobro, bądź zło kiełkuje.<br />
<br />
Wspominamy oto <br />
W ten dzień zaduszny<br />
Naszego Papieża,<br />
Wielkiego człowieka.<br />
<br />
Nie czyńmy wspomnień<br />
Z nauki Jego,<br />
Lecz by zmienić <br />
Świat na lepsze<br />
Naukę tą<br />
W czyny zamieniajmy.<br />
<br />
Starajmy się być lepsi<br />
Dla siebie nawzajem,<br />
By kiedyś byt ziemski<br />
Stał się dla ludzkości<br />
Doczesnym rajem.<br />
