rozkwita piękny pęk
przykuwa oko
i sprawia że zwykła chwila staję się cenniejszą
kwiat delikatniejszy od pióra
płatki jego bielsze od księżyca
spływa po nich
tycia kropla rosy
zapach roznoszący się na wietrze
delikatnie łagodnie z klasą
rulony wiązanki okręcone w koronę
tak piękną że sam bóg wahałby się ją przyodziać
jakże spokój człowiek czuje
wśród ciszy niebiańskiego kwiatu
chciałabym go podziwiać wiekami
wiedząc że takiego piękna nie ujrzę nigdy
