Pan wiersz

Poeta34

Dołączył:2023-12-05 15:59:29

Miasto:Głogówek

Wiek:40

zobacz profil »

Średnia ocen: 2

Głosów: 4

Komentarzy: 2

Dziewczyna o jasnych...

Dla dzieci

Erotyczne (+18)

Miłosne

O przyjaźni

O sobie

O szczęściu

O zwierzętach

O życiu

Mitologia

Tęsknota

Humoreska

Pamięć

Melancholia

Świat

Inne

Mroczne

O śmierci

Egzystencjalne

Katastroficzne

Przemijanie

Wspomnienia

Smutne

Od siebie

O wierze

Natura

Patriotyzm

A A A

Od samego rana
wciąż się kręci, łazi,
pyta, co dzisiaj
zjem na obiad.

Gdy spaceruję z psem,
on obok drepcze,
wciąż chce się wtrącać,
mówi, co mam czuć.

W kawiarni usiadłem,
by wypić czarną kawę,
a on na kartce
już stawia pierwsze wersy.

Parkowe alejki
szepczą mu do ucha,
on chwyta natchnienie
i bucha wierszem.

Nareszcie zadowolony,
na kanapie odpoczął,
a teraz czytam
to, co mi stworzył.

Autor wiersza
Damian Moszek.

Aby dodać komentarz musisz się zalogować.

leopard 2

(23:42:51, 26.02.2024)

nie czytam
tego, co stworzył.

.....
taki koniec li tylko i żaden inny

kaja-maja

(06:55:52, 27.02.2024)

widać pamięć szwankuje
by wszędzie z kartką chodzić
i wszystko notować
choć to jest dopuszczalne
zawsze to jakaś technika
kiedy kartka zastępuje dobry wzrok
i sposób jej wykorzystania w:)

ale ciekawie,pan wiersz siedzi na ławce
i pisze coś, maluje i nuci na smak produktu
po czym kartkę zwija i hermetycznie
zayka w kieszeniu blisko serca
mówiąc smacznie ,obiad zapodany w:):)