i w nieznanej nam przyczynie<br />
wartkim drukiem tu powstaje<br />
baśń o pannie mendolinie<br />
<br />
Oto Panna mendolina,<br />
Piękna z formy to istota<br />
żeby ująć w samym sednie<br />
Złapać gdzieś jest jej ta psota<br />
<br />
Królewienką jest nam ona,<br />
Nasza panna mendolina<br />
I z królewską tu manierką<br />
Byciem królem naznaczona<br />
<br />
W pięknie swoim tak stworzona<br />
jakże pięknie pachnie ona<br />
ale czymżesz te przywary<br />
jeśli w składzie panny gwary<br />
<br />
Znajdą się terminy ostre<br />
oto właśnie jest jej psota<br />
Sprawić może że w dzień jasny<br />
I pod dachem będzie słota<br />
<br />
Ująć w ostrym tym terminie<br />
Wszakże wszystko tam się zmieści<br />
Dzieląc mnożąc ze 3 metry<br />
Że aż zrobi się czterdzieści<br />
<br />
Mierząc wszystko swoją miarą<br />
I na ostro komentując<br />
Nie dodając nic ponad to<br />
Przy tym lekko przytupując<br />
<br />
Ale czymżesz mendolenie<br />
Jeśli wszakże również czasem <br />
Wyjdzie słońce nam zza chmury<br />
I zatrzęsie całym lasem<br />
<br />
Że aż wzbudzi się świat cały<br />
Że aż skończą się banały<br />
Że aż każdy promień słońca<br />
Życie tchnie w śwat i z gorąca<br />
W tym ferworze gorejąca<br />
Swym uśmiechem rozgarniając<br />
Chmury słoty inne burze<br />
Jak to miewa w swej naturze<br />
Uśmiechem dopełni piękna<br />
I tak spełni się świat cały<br />
Niby w ciele takim małym<br />
Jak świat cały jest ponętna<br />
<br />
I tak oto w końcu baśni<br />
W tej historii niby małej<br />
Słońce wyszło a świat cały<br />
Pławi się w świetle kobiety doskonałej<br />
