W pustym łóżku niepewności<br />
Coraz cięższe ziarenka czasu<br />
Spadają w otchłań niepamięci<br />
Chce je pozbierac i zachować<br />
Nie wiem jednak czy udźwignę<br />
Tak ich wiele, a zarazem tak mało<br />
Wtulony w każde Twoje słowo<br />
Zakmnięty w pułapce spojrzeń<br />
Szukam zagubionych ziarenek<br />
By złożyć z nich choć jedno<br />
wieczne wspomnienie.
