Linia sześć przez miasto mknie...
Różni ludzie, różne głowy,
Tu nikt nie jest standardowy.
Z Miłostowa mknie szósteczka,<br />
Mija domy i miasteczka.<br />
<br />
Tam gdzieś w dali szpital duży<br />
Gdzie się rodzą nam łobuzy.<br />
Pierwsze rondo to jest Śródka, <br />
Tu krzyżuję się liniówka. <br />
Obok szkoły dwa przystanki,<br />
Tam w oddali twarz Maltanki.<br />
<br />
Tu wsiadają nam bobasy,<br />
Czy też chłopcy z pierwszej klasy<br />
Gdzie w radości i uśmiechu<br />
Mkną ze szkoły do ogrodu
…tam gdzie pełno jest wigoru.<br />
<br />
Nieco dalej Polibuda
Tu już więcej linii myka
<br />
Zegar z datą coraz bardziej<br />
Niebezpiecznie szybko tyka.<br />
<br />
Tik tak, tik tak
<br />
Tu tramwaje różnorodne
Duże, małe choć wygodne
Zielonawe, kolorowe,<br />
Są też i dwu wagonowe.<br />
<br />
Jedne niskie bez schodeczka, <br />
Inne wyższe z jednym stopniem,<br />
Są też takie jak szósteczka<br />
Co tych schodów ma trzykrotnie więcej.<br />
<br />
Jadę dalej
Już Rataje; choć to Rondo myśleć daje
Pełno świateł, dróg i strzałek, <br />
Gdzie mam jechać, jak mknąć dalej?<br />
<br />
Zegar nadal mocno tyka
<br />
Czas przypłacić tę wycieczkę,<br />
Odbić bilet za dwójeczkę
Skręcam w prawo
Mijam centrum<br />
Tu gdzie młodość kwitnie życiem,<br />
Tu gdzie w nocy mimo mrozu<br />
Deptak zawsze tętni życiem<br />
<br />
Sama radość tu króluje<br />
Uśmiech, szczęście, młodość
Zegar nadal mocno tyka
<br />
Aby dalej mieć wycieczkę, <br />
Znów odbijam za dwójeczkę<br />
Zielonawy, fioletowy mój bilecik kartonowy.<br />
Zegar tyka coraz bardziej
<br />
Teraz na most wjeżdża ona..<br />
Tu na dole składam czoła<br />
Taxi, pociąg, bus i ...
<br />
Już z oddali widać Targi.<br />
Tu się widzą nieco starsi,<br />
Biznesmeni, ludzie z klasą<br />
Są też tacy tylko z kasą,<br />
Którzy patrzą jak w te pędy <br />
się dorobić, <br />
Uwić pędy<br />
Czy to schyłek mojej linii?<br />
Nie, nie teraz moi mili
Skręcam w lewo i co widzę
<br />
Znów mi przyszło odbić bilet.<br />
<br />
Czas już tyka coraz głośniej
To już robi się nie znośne
<br />
Tuż na prawo widzę szpital,<br />
To już miejsce mniej wesołe
Jakaś pani się boryka, <br />
Bo wysoko wejść nie może
<br />
Znowu stopień jeden, drugi
<br />
A...
<br />
Zegar nadal mocno tyka<br />
Choć już ciszej, jakoś słabiej
<br />
Czas na trasę wrócić dalej
Na Grunwaldzie stare tory,<br />
Głośniej rzęzi motorowy,<br />
Stukot jednak co raz rzadszy<br />
Niczym serce starszej babci.<br />
Już na pętlę czas dojechać<br />
Jeszcze spojrzę w prawe okno, <br />
Przyjże się jak świeci słonko
Spojrzę w niebo, jego błękit
<br />
Ding dong pętla mówi głośnik<br />
Junikowo mnie już gości
<br />
Moja droga skręca w prawo,<br />
Innej ściezki dla mnie nie ma<br />
Wchodzę w bramę jak ku słońcu, <br />
Niby las niby park<br />
Choć marmurów tu nie miara<br />
Każdy inny <br />
Różni ludzie, różne głowy<br />
Tylko bezdźwięk standardowy<br />
<br />
Nawet zegar już nie tyka
<br />
<br />
<br />
<br />
