Tak do gwiazdy neutronowej <br />
gdzie ciśnienie jest tak duże <br />
większe niż powstańca przy murze<br />
aż do eksplozji supernowej.<br />
<br />
Tylko czemu my jak gwiazdy<br />
po to tylko by coś zrobić<br />
Musimy ciśnienie tak ogromne znosić.<br />
<br />
Dzieci światła i ciśnienia <br />
stąd ten ból i te zmartwienia <br />
To w nas ciągle walczą <br />
<br />
grawitacja i ciśnienie<br />
<br />
Byłych wydarzeń ostatnie tchnienie.<br />
<br />
Byleby nie zapaść się <br />
do Czarnej Dziury<br />
później czekałaby nas los zbójecki.<br />
<br />
Drobne konsekwencje,<br />
a potężne intencje.<br />
<br />
Daleko, za mleczną rzeką<br />
ucieka boska teka.<br />
<br />
Wśród tej czeluści beztrosko płynie<br />
Enola Gay spokojnie bajki pisząc;<br />
kiedy spalony, ciężki kir na odrąbanej głowie wisząc<br />
Obwieszcza o kwiecistej winie.<br />
<br />
Słupków karma, odległa jak kometa<br />
Nie słucha płaczu, gdy sunie tankieta.<br />
<br />
Ciemność już dawno zapadła, na serca, <br />
mrok przybył z daleka strumieniem <br />
szerokim jak rzeka.<br />
<br />
Dzieci Bleisa Pascal&#8217;a<br />
i czarnej otchłani, Panowie zmyślonego<br />
świata, na części rozłupani.<br />
<br />
I nie ma tyle złota i tyle rdzeni <br />
by Ci w maszynie nie urodzeni<br />
Przeżyli bez większej trudności.<br />
<br />
Ile można ułożyć w pustej, głębokiej <br />
czaszce, tyle się da szczęściu urwać opłatka,<br />
dla innych: nic, pustka, pieniądze i kratka.<br />
<br />
Sól tej Ziemi, sól w oku<br />
Nic nas to miejsce nie ceni.<br />
<br />
Wirus, to brat nasz;<br />
podobnie bezmyślny, podobnie kapryśny.<br />
<br />
Dla Ciebie tylko głośny śmiech<br />
Pana C <br />
który gnie wszystko, co Ty<br />
uważasz za domenę: intelekt,<br />
sumienie, biografię<br />
<br />
świadomość<br />
<br />
Tej ostatniej coraz mnie, <br />
na ciężkiej zimnej szybie, niezauważona<br />
osamotniona, mały duch z wnętrza Ziemi, <br />
gdzie leży proszek kości, wraz z historiami naszemi.<br />
Pochowani, o których nic nie<br />
wiemy, tylko pragniemy, pragniemy&#8230;<br />
<br />
Wszystko, co mamy na niewiele <br />
się zda, w ostatecznym rachunku<br />
policzy się tylko z twierdzenia dekadenta.<br />
Tam wszystko ma wagę inną:<br />
pierze i stal i mrówka i słoń,<br />
a przede wszystkim czyn i myśl, <br />
postępek i idea,<br />
<br />
Odarty z idei nie będzie jak bez <br />
czerwonych szat, znacznie gorzej.<br />
<br />
Ocali Cię tylko płomień żółto-pomarańczowy<br />
oświetlający duszę, a nie zmęczone oblicze.<br />
<br />
Tak naprawdę nic Cię nie ocali, <br />
bo ocalenie to przejście, a <br />
nie wyjście, płacz jest wszędzie<br />
taki sam głośny.<br />
<br />
Kroczy człowiek w dwóch złotych krawatach, <br />
z zapalniczką na plecach.<br />
Ma na szyi wiele krzyżyków nie od Komunii.<br />
On już komunii nie przyjmuje, tylko&#8230; <br />
<br />
Płaczę po cichu po nocach na sucho, <br />
albo w dzień w aucie.<br />
Nikt o tym nie wie, można się domyślać przyczyny&#8230;<br />
