<br />
<br />
W odległych czasach, Ktoś szalony<br />
Pozmieniał ludzi w ziarna piasku.<br />
I kiedy słońce stało w brzasku<br />
Dmuchnął w nie wiatrem<br />
z każdej strony.<br />
I nikt nie zdążył nawet krzyknąć....<br />
Upadły ziarna pełne marzeń-<br />
odbite w kwarcu ludzkie twarze<br />
tęczą nadziei i cierpienia<br />
na tak zupełnie różne plaże<br />
bez chwili cienia... <br />
A potem morze litościwe<br />
Zbierało sztormu białą głową<br />
Te, które blisko wody były<br />
By tak za sobą nie tęskniły<br />
I w rybią łuskę je zmieniało<br />
Barwami uczuć <br />
kolorową...<br />
