obezwładniły moje zmysły,
zamiast udawać morską pianę,
w smutnej nicości się rozprysnąć?
Marzenia, które kpią z przestrzeni,
z każdą godziną rosną piękniej,
kwitnąc niebiańskie znoszą wieści,
rozkosznie przemierzają serce
i niczym światła promień święty
głęboko na dnie duszy legną,
aby malować obraz wieczny
przebaczający myślą jedną.
A kiedy słońce, już wiosenne,
całuje płatki śniegu, mai,
marzenia, choć zziębnięte, drętwe,
błogością nowy dzień witają
i rosną, kwitną, pachną, zdobią.
Jeśli na twojej zblakną piersi,
pójdą za tobą aż do grobu,
zapachem przyćmią odór śmierci.
* Träume
Napisała Mathilda Wesendonck, a wykorzystał Richard Wagner (Träume - Studie zu Tristan und Isolde)
Sag', welch' wunderbare Träume
Halten meinen Sinn umfangen,
Daß sie nicht wie leere Schäume
Sind in ödes Nichts vergangen?
Träume, die in jeder Stunde,
Jedem Tage schöner blühn
Und mit ihrer Himmelskunde
Selig durchs Gemüte ziehn?
Träume, die wie hehere Strahlen
In die Selle sich versenken
Dort ein ewig Bild zu malen;
Allvergessen, Eingedenken!
Träume, wie wenn Fruhlingsonne
Aus dem Schnee die Blüten küßt,
Daß zu nie geahnter Wonne
Sie der neue Tage begrüßt,
Daß sie wachsen, daß sie blühen,
Träumend spenden ihren Duft,
Sanft an deiner Brust verglühen
Und dann sinken in die Gruft.
Korzystałem z angielskiego przekładu:
Tell me, what kind of wondrous dreams
are embracing my senses,
that have not, like sea-foam,
vanished into desolate Nothingness?
Dreams, that with each passing hour,
each passing day, bloom fairer,
and with their heavenly tidings
roam blissfully through my heart!
Dreams which, like holy rays of light
sink into the soul,
there to paint an eternal image:
forgiving all, thinking of only One.
Dreams which, when the Spring sun
kisses the blossoms from the snow,
so that into unsuspected bliss
they greet the new day,
so that they grow, so that they bloom,
and dreaming, bestow their fragrance,
these dreams gently glow and fade on your breast,
and then sink into the grave.
