Sam barok odznaczał się przepychem, bogactwem środków, i przede wszystkim patosem. W literaturze i poezji zaczęto posługiwać się inwersjami, paradoksem, absurdem, anaforą. Jednak również w dzisiejszych czasach niektórzy czerpią z cech poezji barokowej. Trzeba tylko pamiętać, że wyrazistość i sens inwersji bardzo trudno ukazać w wierszu. Samo użycie inwersji nie jest proste, a naprowadzenie czytelnika na jej właściwy odbiór jest jeszcze trudniejsze. Wiąże się to z tym, że w epoce baroku inwersji towarzyszyły wspomniane już wcześniej przeze mnie: paradoks, absurd, anafora. Tych, którzy lubią stosować inwersje, zachęcam do głębszego zapoznania się z poezją epoki baroku. Może łatwiej będzie wtedy zrozumieć, że nie zawsze inwersja w wierszu jest na miejscu. Dziś bardzo często jest ona odbierana jako wyraz poparcia dla przerostu formy nad treścią. Wynika to przede wszystkim z niewiedzy i nieumiejętnego użycia inwersji przez autora. Dlatego jeśli nie jesteś semantykiem, zastanów się zanim zaczniesz wstawiać inwersje gdzie popadnie.
Zarejestruj się aby włączyć się do rozmowy.
