Tu słońca rytm, a w dole mgła,
Rodzina ma od wieków zawsze była tu.
Tu orzeł skalny krąży wciąż,
Szczeliną wąską pełznie wąż,
Baśniowy świat, wnet pryśnie czar krainy snów.
Trzeba chcieć, żeby mieć własny świat.
Trzeba iść, żeby dojść właśnie tu.
Trzeba chcieć innym dać serce swe.
Trzeba dom stawiać swój na przekór złu.
Dziewczyna w dole czeka mnie,
Wylała już potoki łez,
Więc muszę zejść, pocieszyć i obetrzeć łzy.
Na skrzydłach szybko sfrunę doń
I spojrzę w oczu czarną toń.
Gdy powiem jej, że kocham, znów zakwitną bzy.
Trzeba chcieć, żeby mieć własny świat. (…)
Niełatwo iść przez życie wprost,
Niełatwo dźwigać ciężar trosk,
Lecz trzeba wciąż śmiać się oraz radość nieść.
Niech wszyscy wiedzą co to jest
Gorąca miłość, jedność serc,
niech toczy się przez cały świat radosna pieśń.
Trzeba chcieć, żeby mieć własny świat. (…)
