i księżyc co zawsze wie <br />
którędy do środka <br />
<br />
liście płaczącego drzewa <br />
w objęciach kropel <br />
mokre dłonie <br />
to łzy czy deszcz <br />
<br />
coraz bliżej do brzegu <br />
owiniętego trawą z marmuru <br />
<br />
juz iskry świtu tańczą <br />
tango <br />
z premedytacją umierania
