Pstrągiem - zagubiona i błędna<br />
będzie sprzeciwiać się źródłom. Jest blada<br />
jak człowiek. I jak człowiek - <br />
do życia niezbędna.<br />
<br />
Bo miłość-niemiłość. Przypływ, odpływ.<br />
Obmyte ręce i topielce.<br />
Przynęta życia - hak ktoś połknie.<br />
Słone słodycze. Pusta przestrzeń.<br />
<br />
Przelany kielich. Puls pożegnań,<br />
głębia.<br />
Muł naniesiony dno okrada,<br />
a jednak - <br />
woda do życia jest niezbędna.<br />
I płynie nadal.
