jak uwiędłą trawę
zmieniamy się z
końcem wiosny
usychamy z tęsknoty
z żalu na rogu ulic
wyciągamy dłoń
o dar
o pomoc
całe życie nie bądźmy draniem
jedna szansa w życiu
jak my jednostki szare
mniej lub bardziej kochani
żyjemy na krawędzi noża
Zarejestruj się aby włączyć się do rozmowy.
