Wątła wieża płacze<br />
Krucha i cicha<br />
We wiosennym gaju<br />
<br />
Ciężkie kamienie postanowień<br />
Ostre, ceglane musisz<br />
Na kruchych nóżkach spoczywa<br />
Z wątłych przegranych marzeń<br />
<br />
Tak już dłużej być nie może<br />
Przecież dobrze o tym wiesz<br />
Jeszcze jedno twarde słowo<br />
Nie utrzyma wieża się<br />
<br />
Padnie krucha, zapomniana<br />
W czarną ziemię na kolana<br />
Taka jest historia wieży<br />
Taka i historia świata.
