okryta płaszczem z miliarda gwiazd
w sukni koronkowej stopy na zielonym
wilgotne płuca amazońskiej dżungli
w w oczach oceany łzy na policzkach
słońce zgaśnie
czas podąży dalej korytarzem
marynarze na morzu sami
zorza iskrzy przesuwa cień
czarna dziura pochłania materię
boję się gdy ciemno patrzy w oczy
bezpiecznie wiedzieć mniej niż należy
kończy się dzień rozdarte serca na pół
wołam pokaż pazur
zniszczona ludzkim życiem
w przestrzeni w bezmiarze
