z cierpliwością za pan brat
brnąłem boso w szerokości świat
los prowadził widział bojącą twarz
dostać w kość nie jeden raz
i na plecy przyjąć bat
naprawdę
może nie jestem dobry
czasem zły sam na siebie
otwarły się miłości drzwi
gdzieś po drodze
spotkałem cię na krańcach horyzontu
z widokiem prosto w błękit
moje oczy mówiły że
Kasiu aniołem jesteś mi
utuleni w ludzkie troski
przysłoniłaś świat
bez zazdrości dbamy o kwiaty uczuć
na progu przeżyć
zawsze obok siebie
nie omijałaś trudnych sytuacji
czasem nie było co zjeść
smakowaliśmy siebie
pomocna dłoń wyciągała mnie z dna
gdzie ogień wypalał ostatki złej karmy
dzieci potrzebują twardej ręki
serca matki ciepłych słów
