Żeby być trzeba żyć.<br />
I choć czasem <br />
Obecni jesteśmy,<br />
To nie żyjemy,<br />
Lecz ciągle niczym <br />
Cienie przez życie mkniemy.<br />
I mało je smakujemy.<br />
Niekiedy ma to plusy swoje,<br />
Gdyż życie różne potrawy serwuje.<br />
Niekiedy w pamięć po wsze czasy<br />
Zapadają i radości dodają.<br />
Inne zaś niszczą ciało, umysł i duszę <br />
Człowieka i są niczym jabłko zatrute.<br />
<br />
Być i mądrze żyć. <br />
Jest to sztuka niełatwa,<br />
Ale również prywatna.<br />
Każdy na bycie i życie odmienne<br />
Przepisy stosuje.<br />
Jedni wolą życie <br />
Pikantniejsze, ostrzejsze,<br />
Adrenaliną zakrapiane.<br />
Są też tacy, którzy spokój i stabilizację <br />
Nad rozrywkowość przedkładają.<br />
<br />
Nie ma jednak sposobu jednolitego<br />
Dla każdego uniwersalnego.<br />
Czasem jednak trzeba wyjść<br />
Z życia cienia<br />
I ogrzać się w jego promieniach.<br />
Bo bycie i życie <br />
Przyjaciela mają wspólnego,<br />
sprintera niedoścignionego,<br />
co czasem się zowie.<br />
On to szybko karty rozdaje.<br />
Kto dziś młody,<br />
Jutro starszym się staje.<br />
Na nic się zdają próby<br />
Tego gracza oszukania.<br />
On i tak zawsze człowieka <br />
Dogania.<br />
<br />
A zatem chwilą żyć.<br />
Być. Rozwinąć żagle,<br />
Skrzydła swoje.<br />
Zdobywać z rozsądkiem Świat.<br />
Rozumu nie tracić,<br />
Tylko go bogacić.<br />
***<br />
Być i żyć.<br />
Żyć i być.<br />
To jest krucha nić.<br />
