Wystarczy tylko złapać się za ręce,
spojrzeć sobie głęboko w oczy
i właściwie już nic więcej.
Żyć nie może być aż tak ciężko,
skoro co rano podnoszę powiekę.
Żyje, bo oddycham,
oddycham,bo jestem człowiekiem.
Niebo nie może być tak wysoko,
bo czasami czuję je tu tak blisko
a mi wystarczy namiastka
by czuć, że mam już wszystko.
Szczęście nie może być niedostępne,
bo czyż ludzie go nie rozdają?
Pochylając się z dobrym słowem
nad tymi, co szczęścia nie mają?
