niknie wszystko
nie pamietam nic
trzynascie tysiecy lat temu
pamietalam jak napisac ten wiersz
dzis nie znam juz ani siebie
ani tego wiersza
list w butelce
do ludzkosci ktora sie budzi podobno
pamietam kolory
dzwieki
zycie w rzeczywistosci
wylewanie wodki na kolana
ale dzis kiedy zanikam
nie pamietam nic poza chwilami
gdy czulam
a potem oni sie rozbestwili nademna
mysleli ze mnie znali
