z kościelnej wieży
zmuszony konopnym sznurem
do miarowego bicia
niczym zbolałe serce nieba
pękł z żalu
szlochając spiżowymi łzami
kiedy cmentarna ziemia
przyjęła
w swe matczyne ramiona
białą trumnę
wielkości bochenka chleba
Zarejestruj się aby włączyć się do rozmowy.
