Był smutny szeptem mówił o Weronie<br />
Że człowiek nie wierzy nie kocha prawdziwie<br />
<br />
Że zamiast marzeń w ich spełnienie wiary<br />
Do piersi przytula z papieru kajdany<br />
One zostaną a człowiek przeminie<br />
<br />
Drogi poeto pan już jest zmęczony<br />
Świat już nie słucha świat jest uśpiony<br />
Prawdy nie widzi zamknięta powieka<br />
<br />
Zamknąłem książkę bo było już późno<br />
Po tej rozmowie szukałem snu próżno<br />
Panie poeto &#8211; ja czekam!<br />
