Pogrzeb prezydenta Narutowicza

zyga66

(20:04:22, 18.01.2019)

O tym wierszu Tuwima już zapomniałem, czytałem go ostatnio chyba w szkole średniej, w ostatnich dniach jest często cytowany, albo recytowany, a czytając go, przychodzi refleksja, że niestety historia w straszny sposób się powtórzyła, pozdrawiam

Helen

(19:33:43, 20.01.2019)

A to mi przypomina zaś mój ukochany wiersz, co zawsze mnie ilekroć czytam wzrusza bardzo:)
W szczerym polu na ustroni
Złote jabłka na jabłoni,
Złote liście pod jabłkami,
Złota kora pod liściami.

Aniołowie przylecieli
W porankową cichą porę:
Złote jabłka otrząsnęli,
Złote liście, złotą korę.

Nikt nie widział w całym świecie,
Ludzkie oczy nie widziały,
Tylko jedno małe dziecię,
Małe dziecię z chatki małej.

Pan Bóg łaskaw na sierotę,
Przyleciała znad strumyka,
Pozbierała jabłka złote,
Zawołała na złotnika:

Złotniczeńku, zrób mi kubek,
Tylko, proszę, zrób mi ładnie:
Zamiast uszka ptasi dzióbek,
Moją matkę zrób mi na dnie,

A po brzegach naokoło
Liść przeróżny niech się świeci
A po bokach małe sioło,
A na spodku małe dzieci

Ja ci zrobię śliczny kubek
I uleję wszystko ładnie;
Zamiast uszka ptasi dzióbek,
Twoją matkę zrobię na dnie

A po brzegach naokoło
Liść przeróżny się zaświeci,
A po bokach małe sioło,
A pod spodem małe dzieci.

Ale czyje ręce, czyje,
Będą godne tej roboty?
Ale któż się nim napije,
Komu damy kubek złoty?

Kto się w dłonie wziąć ośmieli
W złotym denku przejrzeć lice?
Sam Pan Jezus i anieli,
I Maryja, i dziewice.

zyga66

(21:43:43, 20.01.2019)

tak Hela, Tuwim potrafi oddać nastrój, a jego mistrzostwo jest niesamowite, dlatego czytając ten wiersz, z jednej strony zachwyt a z drugiej strony niedowierzanie, że ten wiersz tak właśnie dzisiaj trafia

zyga66

(22:02:18, 20.01.2019)

And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more
People talking without speaking
People hearing without listening
People writing songs that voices never share
And no one dared
Disturb the sound of silence