Co wiecznym być miało,
Czasu przetrwać próbę -
Przepadło...
Wzniesione przez ludzi,
Przed wieków wiekami.
By dosięgnąć nieba,
Swymi wierzchołkami.
Katedra dla Boga.
Katedra dla ludzi.
Ku chwale niebiańskiej,
Znak potęgi ludzi.
Spowita jest dymem.
I ogniem splątana.
Już nawet nie widać,
Gargulców dumania.
To koniec oznacza,
Epokę co mija.
Przerwana jest tama,
Co światy łączyła.
