Spojrzałam w lustro
Też się cieszę między
Jednym słowem a poezją
Widzę jasne dusze
Które cierpią za innych
Widzę smutek na twarzach
Czerwone oczy pod oczami szare
Jak szopy pracze dzikie psotne
przed niewiadomym
Lęk przed nami
przed nadchodzącym nowym
Czuję emocje negatywnej nocy
Brakuje słów
Brakuje ciepła dłoni
Nie zadaję pytań
Wyczytuję odpowiedzi
Widzę radość po wszystkim
co następuje i odchodzi gdzieś
Wytrwałość cierpliwość cierpienie
Przynosi ulgę w bezmiarze wieczności
Brzemię każdy nosi pomogę jeśli umiem
