Świata stałem się wrogiem
W dłoniach pełno nienawiści
Na ambonie słowa pomieści
Z wyrwanym brukiem
Patrzy wrogim wzrokiem
Zginął niejeden świat
Zrodzi się nowy brat
Podobny bo natura niezmienna
Dla człowieka dobra zbawienna
Poznamy na nowo Boga
By nawiedzić sztucznego wroga
By utonąć w sidłach
Nabici z grzechu na widłach
Pomsta w rękach Boga
Nie osądzać świata osłabionego
