O tym jak trudno być pisarzem bajek

gabrielaweronikaprzystupa

Dołączył:2019-10-08 11:30:56

Miasto:Lublin

Wiek:41

Taniec, origami, pasjans pająk, malarstwo i proza,haft krzyżykowy.

Jestem 36 letnim rudzielcem, mieszkam na wsi. Kocham polską przyrodę i obyczaje poza tym lubię tańczyć mam swój czarnoksiężny pokoik pełen książek i nut bo bardzo lubię również grać na flecie prostym. Poza tym filmy w miasteczku obok jest biblioteka pełna książek filmów i muzyki tam najbardziej lubię przebywać i wypożyczać wszelkie woluminy. Kocham się również w malarstwie lubię szkicować giokandami i rysować monde-luzami i tisonami. Lubie też wszelką magie uważam że ludzie powinni żyć według praw magi czyli przyrody. Uważam też że człowiek jest częścią przyrody i dlatego powinien żyć ze wszystkimi stworami w zgodzie iprzyjaźni. Moim najlepszym przyjacielem jest kotek o imieniu Puszek. Do tej pory opublikowałem książki. Podróż Schizofreni z wydawnictwem Nowae res Wiersze i fraszki pierwsze Wydawnictwem Ridero Bajki dla Okruszkuw wydawnictwo Ridero Historia latających mi tel i zawodów miot z wydawnictwem Ridero Magiczna parasolka z wydawnictwem Ridero Kolorowanki biblijne z wydawni ctwem. Świętego Macieja Liczne almanachu z wydawnictwem Swietego Macieja Książki publikuje pod albo Gabriela Przystupa lub Gabriela Weronika Przystupa bo Weronika to imię z bierzmowania . Czasami używam.też imienia Oktawia bo Gabrysia Weronika to wlasnie Oktawia. Ktoś tak mi doradzil Pozatym opublikowałam 119 artykułów na portalu Artelis.

Średnia ocen: 0

Głosów: 0

Komentarzy: 0

Anielska kobra

Bajka o złej rzeźbia...

Coś o kalafiorze

Coś o lękach

O koleżance siostrze...

Dla dzieci

Erotyczne (+18)

Miłosne

O przyjaźni

O sobie

O szczęściu

O zwierzętach

O życiu

Mitologia

Tęsknota

Humoreska

Pamięć

Melancholia

Świat

Inne

Mroczne

O śmierci

Egzystencjalne

Katastroficzne

Przemijanie

Wspomnienia

Smutne

Od siebie

O wierze

Natura

Patriotyzm

A A A

Pewnego dnia mała Stefka spotkała swoją mamę i tak ją pokochała, że zaczęła wymyślać bajki. Była dzieckiem adopcyjnym. Pisała o wszystkim manierach i marzeniach o tym że ktoś ją kocha chociaż troszeczkę. Stefka zawsze wymyślała inna historię. Kiedyś był emisariusz czasowy, kosmita, leśnik lub ratownik medyczny. A zawsze prototypem tych postaci był on Robert. Wtedy on Robert poczuł się tak nieszczęśliwy czytając o następnych marzeniach ze stwierdził że to za piękny umysł. I w końcu odszedł i wtedy ona pożałowała wszystkich bajek i się popłakała. A wszyscy którzy ja oglądali wtedy okrzyknęli prawdę najlepsza bajką.

Aby dodać komentarz musisz się zalogować.

Brak komentarzy.