Autor:KatyKategoria:MelancholiaDodano:2020-10-25 08:25:49Czytano:147 razy
poeto nieznajomy skąd wiesz
że świtem wychodzę
i rosa otula me stopy
że droga moja od lat prosta
choć pnie się mocno pod górę
i nim dzień zacznę szukam w twych słowach
nadziei i wiary
a ty niezmiennie ale nie do mnie
bo czym bym mogła zasłużyć
te strofy słodkością brzmiące
o ukochanej o jedynej
i pocałunkach rankiem na poduszce
parzonej kawie czułości i kwiatach
nadziei na kochaj kocham
i ja to czytam już całe lata
i tak mi miło czytać ciebie
i marzyć że to do mnie słowa
że znów mnie zbudzisz ciepłym wierszem
i szeptem którym wciąż mnie wołasz
https://www.youtube.com/watch?v=woxwF3s2WqA
