Bardziej niż może nieleczona kiła<br />
Siedzę i myślę, po co żyć<br />
Z żalu jak dziecku chce mi się wyć<br />
<br />
Pragnę by w moim życiu coś się zmieniło<br />
By na nowo coś w sercu zaiskrzyło<br />
Czuć się potrzebną z sił całych pragnę<br />
Tylko to wyleczy moją zimową chandrę<br />
<br />
Najgorzej jest, gdy nie wiesz, co ze sobą zrobić masz<br />
Wiem... Wiem..., to nie problem Wasz<br />
Nikt nie słucha mego o pomoc wołania<br />
Każdy pielęgnuję swoje miłe doznania<br />
<br />
Jestem samotna wśród tłumu ludzi<br />
Niech ktoś mnie z tego koszmaru obudzi<br />
Och... Boże..., Proszę spraw, bym miała, po co z łóżka wstawać<br />
Bym mogła z kimś od serca pogadać<br />
<br />
Nie chcę już pseudo przyjaciół na pęczki<br />
Niech ktoś zajrzy do mojego serca, jak otwartej teczki<br />
Znam życzliwych mi ludzi, co nie miara<br />
Albo to tylko moja w nich wiara?<br />
<br />
Gdybym mogła spełnić swoje jedno życzenie<br />
Nie poprzedziłoby go ani jedno zastanowienie<br />
Chciałabym odnaleźć swojego alter ego<br />
By mógł zastąpić chłopaka i przyjaciela mego<br />
Wypełnić pustkę, rozwiać smutek i żal<br />
Och… wiem, że to mój ideał<br />
<br />
No cóż nadzieja matką głupich jest<br />
A ja czekam od Boga na ten jeden gest<br />
Na swoje 5 minut szczęścia doznania<br />
A nie tylko bolesne rozstania.<br />
<br />
