Na jego promykach do nieba mknę
Zgubiona we wszechświecie
Pytam o drogę planety i gwiazdy me
Księżyc jakby uśmiecha się
Gęsta mgła snuje się swobodnie
Czuć zapach ambrozji nektarów słodkich
Co wprowadza mnie w stan euforii
Księżyc swe światło chowa w jeziorze
Zaklęte kamienie śpią w kraterach
Lepiej ich nie budzić
A jeśli chcesz koniecznie
Muzykę księżycowych mórz
Musisz znać
Gdy hasło wypowiesz kamienie się zbudzą
I przetrą swe oczy srebrno - niebieskie.
Mieć je na sobie to wielki dar
Potrafią spełnić każde twe pragnienie
Dadzą Ci wszystko czego chcesz
Spełnią każde twe życzenie
To właśnie kamienie te
Zamienia świat w wieczną krainę szczęścia.
