ciemnej andrzejkowej nocy
księżyc nisko nad horyzontem
zatrzymała wskazówki
przyszła skrycie
przez drzwi zamknięte
nie zapukała
nie usłyszał nikt
to koniec listopada
podała zimną dłoń
nie miałeś wyjścia
sprawy jakby nieważne
już nie potrzebne
nie ma cię
w objęciach wiatru
zimna chłodu
wędrowała dusza wśród
złotych obsypanych listowiem drzew
aleje drzew w ukłonie
płot dziurawy uklęknął
wiatr zamiatał liście
zimno ślisko
w sercu zamieszkał smutek
śnieg układał płatki pod stopami
słów brakowało by wyrazić ból
pustka w ustach zagościła
odmierzałem każda smutną chwilę
w naparstek łapałem łzy
jeszcze mogłeś pożyć
za młody by odejść
wargi drżały
nie usnę tej nocy
zadzwonię do Pana Boga
czy będziesz szczęśliwy
czy czuwał będziesz przy nas
świeca się wypaliła
życie barwne pełne humoru
dobry ojcze nasz
jesteś naszym pasterzem
matka gdzieś na obczyźnie
tęskni szlocha
ty już u siebie a my w gościnie
