bo jak opisać kogoś
kto jest niczym piasek
przesypujący się w klepsydrze
rozbita na tysiące cząsteczek skała
odmierzająca czas
słabością
nie chcę już myśleć o tobie
czuć jak woda ujęta w dłonie
przecieka między palcami
nie chcę
Czy na pewno chcesz usunąć swoje konto?
Usunąć użytkownika z listy znajomych?
Czy usunąć zaznaczone wiadomości z kosza?
Czy chcesz usunąć ten utwór?
Zarejestruj się aby włączyć się do rozmowy.
informacje o użytkowniku
zainteresowania
Rozległe, głównie humanistyczne. Wszelkie piękno zaklęte w poezji, naturze, muzyce, sztuce, drugim człowieku... Zawodowo literatura, psychologia. Hobbystycznie- teatr, fotografia, turystyka. Z uprawianych sportów pływanie, tenis stołowy.
kilka słów o mnie
Najwięcej mówią o mnie moje wiersze... ;) A tak po za tym w miejscu, gdzie kończą się plecy mam pieprzyki ułożone w kształt znaku zapytania... ;) I niech tak zostanie... :)) Wieczna niewiadoma...
statystyki utworu
Średnia ocen: 12
Głosów: 12
Komentarzy: 8
inne teksty użytkownika
12
Aby dodać komentarz musisz się zalogować.
(22:29:34, 19.10.2011)
Elu, Andrzeju dziękuję! Cieszę się,że wiersz się spodobał :) Pozdrawiam i życzę spokojnej nocy :)
(00:47:21, 20.10.2011)
jako piach i woda / czyli błocko / niezbyt pewnie się czuję - ja przeważnie jestem jak tlenek węgla bezwonny i przeźroczysty - lecz śmiertelnie / nudzę / czyli truję!
(22:57:22, 20.10.2011)
Wiktorze, ideały- podobnie jak uczucia ( krople) - są jak płynące obłoki po niebie.Kiedy sięgają ziemi w postaci deszczu - zamieniają się w błoto. Ale tylko z tak użyźnionej ziemi powstają kwiaty i owoce...