którą pozostawiły twoje słowa
zrzucić z siebie skórę
zmęczoną przesiąkniętą
zwątpieniem
być jak wąż przebiegły
ogolić głowę
posypać popiołem
odrodzić się niczym feniks
nie potrafię
Czy na pewno chcesz usunąć swoje konto?
Usunąć użytkownika z listy znajomych?
Czy usunąć zaznaczone wiadomości z kosza?
Czy chcesz usunąć ten utwór?
Zarejestruj się aby włączyć się do rozmowy.
informacje o użytkowniku
zainteresowania
Rozległe, głównie humanistyczne. Wszelkie piękno zaklęte w poezji, naturze, muzyce, sztuce, drugim człowieku... Zawodowo literatura, psychologia. Hobbystycznie- teatr, fotografia, turystyka. Z uprawianych sportów pływanie, tenis stołowy.
kilka słów o mnie
Najwięcej mówią o mnie moje wiersze... ;) A tak po za tym w miejscu, gdzie kończą się plecy mam pieprzyki ułożone w kształt znaku zapytania... ;) I niech tak zostanie... :)) Wieczna niewiadoma...
statystyki utworu
Średnia ocen: 11
Głosów: 11
Komentarzy: 9
inne teksty użytkownika
11
Aby dodać komentarz musisz się zalogować.
(00:18:37, 25.03.2012)
zawsze mozna się odrodzić tyle że trzeba bodżca popioły nie wystarczą zamysliłem się mądre i pieknie ujete plus
(16:56:26, 25.03.2012)
Dziękuję , Duchu :) Nawet nie wiesz jak bardzo potrzebne były mi dziś Twoje słowa... Pozdrawiam ciepło :)
(19:23:45, 25.03.2012)
Mówi się , że raz się umiera, nieprawda w życiu umieramy wiele razy i tyleż razy się odradzamy, po burzy zawsze przychodzi słońce:):) Serdecznie pozdrawiam Marzeno:):)
(21:29:17, 25.03.2012)
Wszystko, co nas spotyka, pozostawia ślad na naszej duszy, taranisie... To fakt... Pozdrawiam ciepło :)
(13:36:34, 26.03.2012)
Dziękuję Wam, kochani za lekturę wiersza i wyrażenie opinii plusami :) Pozdrawiam!