Otworzył oczy zobaczył obraz niewyraźny
Zobaczył jak przed nim całują się dwie panny
Może, to już czas, żeby, wyjść do domu
Rano wstać jak człowiek nie czuć ciężaru powiek
Tak tak budzi się rano wciąż to samo
Firanka powiewa i wietrzy dom od oparów alkko
Zjeść śniadanie czy od razu na miasto
Nie tracić czasu
Unoszę się ponad chodnikiem
Ponad robakami świata
Wędruje gdzieś w palmach, wracam
Jak u Himilsbacha jestem w opowieści miasta
W centrum własnych wydarzeń
w centrum swojego świata
gdybym miał skrzydła poleciał bym
opisywał Mińsk z lotu ptaka
aahhhaa
zauważyć byś mógł jak ludzie chodzą tymi samymi ścieżkami to punkt
wyjścia,że chodzą, wracaja, od lat to samo
może odbić na dwa metry w bok i stanąć
popatrzeć jak dzień świstaka omija całe moje ciało
napięte mięśnie i w dłoniach ,kurczowo trzymać aifona
Internet podsmaża ci mozg jak hannibal lekter
Przecież mogłbyś odłożyć to, spokojnie oddychać powietrzem
jakaś choroba miejska weszła do wnętrza
zabrała ze sobą myśli swobodę i ten czas
staje się nieistotną pustką
wyrytą na twarzach kiedy patrzą w lustro
bo mnóstwo rzeczy zaprząta mi głowę
jutro zapomnę po co chciałem być poza domem
jakaś choroba miejska weszła do wnętrza
zabrała ze sobą myśli swobodę i ten czas
staje się nieistotną pustką
wyrytą na twarzach kiedy patrzą w lustro
bo mnóstwo rzeczy zaprząta mi głowę
jutro zapomnę po co chciałem być poza domem
rok za rokiem nowe,rzeczy zaprzątające ci glowę
zapomnę po co chciałem, być poza domem
nowe kanały rok za rokiem
pomysły od transwestytów geji i co potem
kołyska a nad nią dwie mordy z zarostem
proste jest to ze chce żyć jak człowiek
a narzuca ktoś mi formę
czasami eksploduje i moralną zbrodnie
oddziela cienka linia kontroluje się jak mogę.
