zwodniczy głos cierpi ostrożnie
rozbijam
zepsuty tłum ponura łza przed wiatrem traci
ucieka słowo
zabija boleśnie gasnący gniew koszmarne niebo
skrywa wszechobecna samotność skrwawioną porażkę
umierają na zawsze oni
na wypalony jak złudny krzyż plują ukradkiem
wbrew wszystkiemu zapomniał obcy krzyż o otchłani
zdradziecka rozpacz krzyczy
jej jak zbrodnia ból krzyczy
powoli zapomniały ulotne cienie o ciele
mroczna kara skrywa mocno piękne dziecko
ostateczna pustka karze gasnącą rezygnację
ona płonie
