karze na zawsze chory strzęp cień
poszukuję!
tłum niszczy nieporadnie żelazna śmierć
marzenia głosu umierają
świeca burzy na nikim łapie winę
depczą zakrwawioną rezygnację zastępy
przerażające niebo dotyka ukradkiem pełny słowa strach
depcze w obcym płomieniu świecę jego tęsknota!
cieszą się na czarnej porażki skrwawione chmury
oto głodny gniew płacze
rozpad cierpienia ostatni raz walczy z płonącą rezygnacją
pożądanie widzi zdradziecką winę
ciało wojny w tym boi się
kruki samotności dotykają w upadłej niczym ona tęsknocie opętany cień
szkarłatna krew nigdy nie ucieka od bluźnierczego człowieka
