moje czekam i wierzę
bo ta rzeka wciąż płynie
a ja od niej zależę
dno porosłe głębiną
zakamarki ufności
są pozorną przyczyną
prozaicznych radości
przekonania to łaska
dla świata i dla ludzi
niepokorny wyrastam
by się budzić i łudzić
by zaprzeczyć tym barwnym
zakamarkom ufności
co pozorną przyczyną
prozaicznych radości