Wspaniałym i piękną wonią pachnącym,
Człowiek człowiekowi życie bezprawiem umila,
I w zapomnieniu pozostaje każda piękna chwila.
Potem po wieki długim czasie przechodzień spoglądając,
Zapytuje: Czy piękne życie ów spoczywający przeżywając,
Zasłużył na pogardę, czy na zapomnienie wpośród żyjących,
Gdyż jedyny grób mając w śród strumienia potoków wijących,
Zapomniany przez wielu w posiadaniu mając wyrok haniebny,
W samotności spoczywa nikomu do niczego niepotrzebny,
Tylko szum potoków krainie uroku mrocznego dodaje,
I w przyrodzie w pamięci pozostaje.
