Uspokój swą duszę
uspokój słowa
przepowiednia jest prosta
pójdziesz do miasta
w kraju za wodą
gdzie domy wysokie
z drewna stoją
drewniane domy
i ulice
wysokie zewnętrzne
schody
duże okiennice
światło błękitem
odbija szyby
dni pogodne jasne
pozornie
w domach podstęp
i śmierć się kryje
pokoi dużo niedużych
w jednym z nich
rozmowa
panna stoi młoda
ciemne włosy blade
lice
suknia ślubna biała
długa
tłum przybiera welonami
ona odkryła tajemnice
wkrótce skona
ślubu nie będzie
przeklęta jest ona
jest pismo na biurku
w starej księdze
nikt go nie chowa
i nikt znaleźć nie może
tam proste słowa
kto zabił i dlaczego
obok kanapa stylowa
z brązowym obiciem
z małego pokoju prowadzi
droga do jeszcze
mniejszego
tam stół rzeźbiony
szafka na niej zegar
gdy szybę otworzysz
klucz w pudle się
kryje
weź go
otwiera drzwi w pokojach
wielu
jeśli nie uda ci się
uciec
nóż przy biurku wbiją ci
nieznani i nienaznaczeni
śmierć dziewczyny
będzie daremna
wszystko zabiorą
nikt się nie dowie
i nie przekona
sprawa i przepowiednia
skończona
dziękuję ci
podniósł pobladłe lice
wiem kim dziewczyna
ta uduszona.
