Myśl o nim i wspomnienia,
Jednak gdy posypuje blizny solą
Krwawią znowu otwarte obrażenia.
Ból przepełnia wnętrzności,
Moje serce płacze szkarłatem
Przepołowione, pragnie być w całości,
A nie może, bo on będący całym światem
Wyrzucił swoją część do śmieci,
Niczym przedmiot bez wartości
Gwiazda która jaśniała, już nie zaświeci,
Została zgaszona bez litości.
Jak kochającego Orfeusza do Hadesu,
Tak moje serce by mnie prowadziło
Tak jak życie Eurydyki dobiega kresu,
Tak i ode mnie szczęście się odwróciło.
Dusza płacze z tęsknoty,
Łzy po pomiczkach spływają,
Stracił miłość z powodu własnej głupoty,
Serce naznaczając po wieki raną.
