Rozprucie ...

Andrzej

Dołączył:2020-03-12 16:46:59

Miasto:Goleniów

Wiek:brak

Interesują mnie rzeczy I osobowosci interesujace, banałem się bawię ;)

Wyględny ... w czeluść ścian czterech zamknięty niczym pustelnik w samotność wypchnięty tkwię całym sobą w odmętach dziwności marniejąc w spokoju ku chwale starości

Średnia ocen: 0

Głosów: 2

Komentarzy: 2

Dla dzieci

Erotyczne (+18)

Miłosne

O przyjaźni

O sobie

O szczęściu

O zwierzętach

O życiu

Mitologia

Tęsknota

Humoreska

Pamięć

Melancholia

Świat

Inne

Mroczne

O śmierci

Egzystencjalne

Katastroficzne

Przemijanie

Wspomnienia

Smutne

Od siebie

O wierze

Natura

Patriotyzm

A A A

Stoję nad przepaścią skulonych myśli, przekaz z dna trzewi w grymasie wnętrza wypiera analogię i odbiór właściwy. Zaglądam pod palce co myśl na kwadraty przemyca, nic poza ciemną obwódką, która mnie skutecznie zamyka. Spokojny ruch głowy wyjaśnień w otoczeniu bezwyrazowości szukam, lecz znajduję kadry, w których sam siebie ganię, sam siebie pouczam. Naznaczam zawiłe odczucie na karcie, wyczytam je potem gdy minie rozdarcie, lecz one nie mija, ucicha jedynie, gdzieś skulone przykucnie, by kiedyś obłudnie mnie posiąść we mgle dni nie minionych, a już utraconych.

Aby dodać komentarz musisz się zalogować.

leopard 2

(23:08:42, 16.05.2020)

Stoję nad przepaścią skulonych myśli, przekaz z dna trzewi w grymasie wnętrza wypiera analogię i odbiór właściwy.

kaja-maja

(23:58:40, 16.05.2020)

szkoda że człowiek nie umie siebie rozpruć
z lat przeżytych zobaczyć cóż takiego się kryło
i kim tak w prawdzie jest się w środku
jak psychika człowieka siada i rozum
do czynów haniebnych dochodzi
gdzie powie,Kadry nie jednych zgubiły w:)