Zosia i Origami

gabrielaweronikaprzystupa

Dołączył:2019-10-08 11:30:56

Miasto:Lublin

Wiek:41

Taniec, origami, pasjans pająk, malarstwo i proza,haft krzyżykowy.

Jestem 36 letnim rudzielcem, mieszkam na wsi. Kocham polską przyrodę i obyczaje poza tym lubię tańczyć mam swój czarnoksiężny pokoik pełen książek i nut bo bardzo lubię również grać na flecie prostym. Poza tym filmy w miasteczku obok jest biblioteka pełna książek filmów i muzyki tam najbardziej lubię przebywać i wypożyczać wszelkie woluminy. Kocham się również w malarstwie lubię szkicować giokandami i rysować monde-luzami i tisonami. Lubie też wszelką magie uważam że ludzie powinni żyć według praw magi czyli przyrody. Uważam też że człowiek jest częścią przyrody i dlatego powinien żyć ze wszystkimi stworami w zgodzie iprzyjaźni. Moim najlepszym przyjacielem jest kotek o imieniu Puszek. Do tej pory opublikowałem książki. Podróż Schizofreni z wydawnictwem Nowae res Wiersze i fraszki pierwsze Wydawnictwem Ridero Bajki dla Okruszkuw wydawnictwo Ridero Historia latających mi tel i zawodów miot z wydawnictwem Ridero Magiczna parasolka z wydawnictwem Ridero Kolorowanki biblijne z wydawni ctwem. Świętego Macieja Liczne almanachu z wydawnictwem Swietego Macieja Książki publikuje pod albo Gabriela Przystupa lub Gabriela Weronika Przystupa bo Weronika to imię z bierzmowania . Czasami używam.też imienia Oktawia bo Gabrysia Weronika to wlasnie Oktawia. Ktoś tak mi doradzil Pozatym opublikowałam 119 artykułów na portalu Artelis.

Średnia ocen: 0

Głosów: 0

Komentarzy: 0

Anielska kobra

Bajka o złej rzeźbia...

Coś o kalafiorze

Coś o lękach

O koleżance siostrze...

Dla dzieci

Erotyczne (+18)

Miłosne

O przyjaźni

O sobie

O szczęściu

O zwierzętach

O życiu

Mitologia

Tęsknota

Humoreska

Pamięć

Melancholia

Świat

Inne

Mroczne

O śmierci

Egzystencjalne

Katastroficzne

Przemijanie

Wspomnienia

Smutne

Od siebie

O wierze

Natura

Patriotyzm

A A A

Dawno, dawno temu za górami, za lasami i morzem pełnym gwiazd była sobie kraina, która nazywała się Polska. W tej krainie była sobie malutka miejscowość Pituchowo. W tej miejscowości żyła pewna dziewczynka, która nazywała się Zosia. Zosia była bardzo mądra, dobrze się uczyła i rosła bardzo zdrowo. Lubiła czytać książki, a w wolnych chwilach robić origami – to znaczy rzeźby z papieru: łabędzie, kaczki, kolibry, małpki, wizytowniki i inne. Uwielbiała też je nazywać. Wszystkie trzymała w magicznym pudełku i często je oglądała. Lubiła też robić łańcuchy na choinki i malować. Wszyscy bardzo ją lubili, gdyż buzia jej się nie zamykała i ciągle rozmawiała ze wszystkimi. Zosia marzyła tylko o jednym: żeby wyjść za mąż i mieć dzieci. Gdy dorastała, często zajmowała się dziećmi z sąsiedztwa. I tak spokojnie by sobie żyła, gdyby nie zakochał się w niej pewien Paweł, który powiedział jej magiczną formułę: „Gdy masz miłość w sercu, stawaj na kobiercu", która ją rozkochała i spowodowała, że wyszła za mąż za człowieka, który tak naprawdę tylko się nią bawił. Zosia byłaby z nim bardzo nieszczęśliwa, gdyby nie to, że w sąsiedniej wsi żył sobie chłopak o imieniu Antek, który był jej prawdziwym mężem. Antek bardzo cierpiał i był bardzo nieszczęśliwy. Paweł szybko znudził się małżeństwem zaczął pić alkohol i zdradzać Zosię. Wtedy Antek zaczął ją przypadkiem spotykać i pytać o origami. Zosia bardzo płakała, bo jako mężatka zapomniała o swoich rzeźbach i była zajęta tylko rozpamiętywaniem swojego nieszczęśliwego związku. Antek jednak bardzo ją kochał i pomógł jej się rozwieść, ale po tym wszystkim Zosia zapragnęła być jak kwiat tulipana, tak, aby wiatr tulił jej żale. Antek długo zastanawiał się jak pocieszyć Zosię i wtedy znalazł przysłowie…”Jedną miłość Pan Bóg zsyła, drugą szatan gotuje w kociołku”. Zosia jednak po tym wszystkim co przeszła długo była sama, aż pewnego dnia wybaczyła i zakochała się w Antonim. Antek i Zosia żyli długo i szczęśliwie, a Paweł… no cóż, Paweł został miejscowym rzezimieszkiem.

Aby dodać komentarz musisz się zalogować.

Brak komentarzy.