Coco Chanel czyli Gabrielle Chanel sprawiała wrażenie osoby zadbanej wyglądała: „…promienna, miała ciemnozłotą cerę, pociągłą twarz, nos jak u byczka i policzki czerwone jak wino Dubonnet.”. Na początkowych zdjęciach niczym nie wyróżnia się z pośród wychowanek sierocińca, chadza w długich , obszernych sukniach i kapeluszach o przekroju ronda 1,5 m, aby można je było nosić potrzebne było rusztowanie we włosach. Zawsze wiedziała co dobre nie obudziła się pewnego dnia z myślą …”Potrzebuję kapelusza w kształcie buta albo jaskrawego sari ze sztucznego jedwabiu, wykończonego złotymi monetkami”… Chanel zawsze mawiała, że pechowe życie jakie zafundowali jej rodzice w dzieciństwie to nic, że później będzie szczęśliwa.
Dała kobietom to czego potrzebowały; żakiety, czarne suknie, spódnice ołówkowe w kroju A, dżersej, kieszenie, rozszerzane nogawki, swetry bliźniaki, sukienki z obniżona talią, swetry przewiązywane w pasie, krótkie wieczorowe sukienki, ubrania sportowe, sztuczną biżuterię, ubrania o prostym kroju podkreślającym sylwetkę – to wszystko styl Chanel. Chanel dostrzegała , …”że co prawda nie wszystkie kobiety mają figurę Wenus, ale nie należy niczego ukrywać”… Prosta elegancja była dla niej najważniejsza.
Rodzice Coco Chanel
Rodzicami Coco byli Albert oraz Jeanne Chanel. Albert był charyzmatycznym krętaczem urodził się w przytułku był obwoźnym sprzedawcą guzików, czepków, fartuszków i wszystkiego co mu wpadło w ręce. Jeanne DeVolle była córką oberżysty, który wynajmował pokój Albertowi. Jeanne i Albert zakochali się w sobie i w wieku 19 lat Jeanne urodziła Gabrielle. Nie była ona jednak ich pierwszą córka, ich pierworodna latorośl to Julia urodzona rok wcześniej. Piętnaście miesięcy po narodzinach Gabrieli Albert ożenił się z matką swoich dzieci, nie uchroniło to jednak Gabrielli i Juli od piętna nieślubnych dzieci. Albert wynajął kawalerkę dla swojej rodzinny, a sam ruszył w świat. Wracał czasami do ukochanej i wtedy rodziły się kolejne dzieci. W1885 na świat przychodzi Alphonse’a, a w 1887 roku Antoinette dwa lata później na świat przychodzi Lucien. W wieku 26 lat z niedożywienia i na gruźlice umiera jednak Jeanne Chanel, wtedy Albert umieszcza chłopców na farmie przemysłowej, a dziewczynki w miejscowym przytułku prowadzonym przez siostry Najświętszego Serca Marii Panny w Aubazine, w departamencie Correze..
Dalsze życie Coco Chanel
Coco i jej siostry w przytułku były na samym dnie. W późniejszym okresie życia Coco pytana o ten okres za każdym razem mówi inną wersję w wydarzeń tak aby za każdym razem gazeta się sprzedała. A jak było to i tak każdy wiedział w ówczesnym Paryżu- mawiała.
Coco uwielbiała przeinaczać fakty i ubarwiać, zmyślać anegdoty o swoim życiu. Coco wprost mówiła , ze nikomu nie jest winna prawdy, ani arystokratkom, które nią pogardzały. Ani artystom swoim przyjaciołom Cocteau, Picassowi, Diagilewowi, Strawińskiemu, którzy sami ubarwiali swoje życiorysy i często bywali na dnie.
Coco najpierw jest ekspedientką w sklepie, następnie zostaję krawcową i pieśniarka w caf”cone i kochanką bardzo zamożnego człowieka. Jako krawcowa najpierw zajmuję się tworzeniem kapeluszy, które są przełomowe na tamtą epokę. Chanel mawiała, ze tamta epoka musiała minąć ze względu na wielbicieli baletu, opery i teatru , którzy chodząc do tych miejsc sztuki nigdy nie mogli doprosić się aby kobiety zakładały mniejsze kapelusze. Przy wielkości ronda 1,5 m trudno było cokolwiek zobaczyć. I tak Coco zaczęła projektować i sprzedawać.
Rady Coco Chanel
1 …”Błędy przodków zrzucaj na karb ich namiętności…”
2. …”Identyfikuj się z najbardziej fascynującymi członkami rodziny…”.
3 ….”Zmień tożsamość osób które cię upokorzyły”….
4. …”Zostań lokalną patriotką…”
5…..”Wykre uj się na romantyczną bohaterkę”…
