To mała groteska
Żarcik, farsa
Widać nawet ja
Każdy talent ma
Nie tylko gizela
Formą co niektórych poezji natchniona
Szczerze zaskoczona
Jednocześnie rozbawiona, że może to być poezja
Śmieję się i ja
I wszędzie motyl i ćma
Czy to jakaś oznaka?
To muszę i ja
Może nie będę gorsza?
Część druga
Wampira ćmy i motyle obejdą
I martwego zrobią
Teraz to ja
Wojowniczka nocna
Wyssam jego DNA
Niech ma
Do samego dna
Tak jak ja
W końcu jego wybranka
Jego krwią naznaczona
Ostatnio pozbawiana
Duszy, człowieczeństwa
Przemijania, starości
Ludzkiego konania
dusza ma
Odeszła w przestworza
Wiecznego zła
Gdzie ciemność trwa
Diabeł Panem piekła
Żadna istota żywa
Do bram zaświatów nie przybywa
Ale...
Jest nadzieja
To ta sama ja
Choć już zabrana
Lecz nie sprzedana
Na zawsze oddana
Dobru przeciw złu
Miłość i honor w sercu
Ono nie uległo zatruciu
Jest też motyl i ćma
Z odsieczą się zjawia
Jak gwardia ma
Przez Panią wezwana
Naprzeciw sługom szatana
Wampir posiłki zbiera
Nie dość że z wampirami
To walka z komarami
Wiecznymi krwiopijcami
Lecz motyle i ćmy to zwycięzcy
Do ciem należą noce
Do motyli dni
Wampiry władcami nocy
Z pobratymcami komarami
Więc w dzień wygrywamy
Z czeluści piekieł się odrywamy i uciekamy
do dnia
Do słońca, ciepła i dobra
Do rana, do świtania
By od zmierzchania
Zaczęła się walka
Przy pełni księżyca
Orkiestra walca gra
Taniec wojenny do wschodu słońca
Kto wygra?
Wampir czy ja?
Wojenne tango rozbrzmiewa
Nowy sen się zaczyna
I znowu motyl i ćma.
Skrzydło rozpościera
Majak nocny trwa...
Wampir czujność wzmaga
Zapach nowego końca
