wierszu, piosence
na ścieżkach losu
radosne, nieobyte
i takie co w ciszy
zamyka gorzka łza
Słowo
jest jak marzenie
z wiatrem ulatuje
nieskończonym melodramatem
miłością wielką
co rytm serca kołysze
pod błękitem nieba
jest jak ptak
przylot ma odlot
jest jak kwiat
wielką pikanterią
i musztardą po obiedzie
kiedyś pójdzie w zapomnienie
ale czy na pewno?
Słowo
to jedno Słowo
a tyle siły w sobie ma
do nieetycznego człowieka
głodnego, co nie żyje sam
to jedno Słowo
jest wdzięcznością
szacunkiem, miłością
jak noc jak dzień
jest pożywieniem
i w twojej świadomości
niech spełnione będzie
kwiatem umajonym...
