jest niebo i ziemia
pod niebem są chmury
białe bielusieńkie
ukazują świat bajkowy
i pod chmurami chmury
ciemno-stalowe płyną
niczym duchów cienie
przezroczystego życia
co mija bez wiary
pod niebem chmury
i chmura na chmurze
pomiędzy nimi słońce
diamentem się przebija
do uśmiechu księżyca
co na błękicie nieba
jest jak na jeziorze
otoczony pomrokiem
jakby wieczór zawitał
ciemne chmury płyną
rozgrzane słońcem
płoną czerwonym ogniem
alabastrową mozaiką
białe się rozpływają
przy zachodzie
w pustynny piask
co pali stopy
gdy jedno niebo nad nami
tak ma smakowite Niebo
na ustach i w ustach
pełno namiętności
do cudownej rozkoszy
chwili odetchnienia
wędrując po ziemi
w codziennej zadummie
myśl sama się nasuwa;
jakaż to siła
ten świat uczyniła
w sile pejzarzu
życia człowieczego
który od ziemi nie odbiega
i choć nie każdy lubi słodycze
tak ziemia zmienna jest niebo
na nasze dusze co rozkosz mają
jak przepaść i światło dnia, nocy
dają początek i kres
na to co jawne i co zakryte
w klarowności przestrzeni
gdzie niebo ojciec
a ziemia matka
tak każdy się przyłączy
do grona swoich
na szczęście lub zgubę ...
