najmilsze to serce
najmilsza ta dusza
co przystępuje
do wspólnego posiłku
tworząc węzeł miłości
bez jestestwa
jak stół łączy tak łoże
gdzie inni się trwożą
kiedy szaty im płoną
płonie ciało męką
zamiast rozkwitać
niczym horyzont tęczą
w życiu
jak drogie jest Słowo
tak ogień rozpala
w słonecznym blasku
by miłość czuć namiętność
bez lęku co napełnia wstydem
lub trwogą niezgody wylewa pot
w życiu
kiedy wiosna rozkwita
na ziemi tworzy raj
w pięknym kwiecie
o cudownym zapachu
i niezliczonej łasce
gdzie inni widzą tylko robaki
i jakby by to ubrać w całość
ująć wyrok sprawiedliwy
tak rzeka płynie z prądem
a Ocean ma przypływ
z odpływem, jak dzień i noc
też krzyż jest okrutny
niczym tajfunowy wiatr
wszystkich i wszystko ugnie
ku ziemi
topiąc grzech Kainwy ...
