pełen namiętności
i taki cudowny
sylwetkowy
- kto ja?
nie nie ty
księżyc
wielki jak lustro weneckie
jak kula zaczarowana
płonie na ziemi
i ciężko jemu się podnieść
taki opasły w swej purpurze
niczym matrona
O! zobacz 'Języki'
jakie zielone
stańmy chwilę
zieleni tyle
zachód słonecznie płonie
wschód księżycowo śle ogień
a tu dróżka się wije
i kamieni kupa
utarte zwyczaje
dobrze że niebo światlo śle
bez krytycyzmu
nie zawsze język jest patetyczny
kiedy 'Języki' są na urodę życia...
